Categoriearchief: Grafisch

Voor iedereen die als kind kunstenaar wilde worden

We hebben allemaal dromen als we jong zijn. Meestal zijn ze niet erg realistisch. Tenslotte is de behoefte van de maatschappij aan cowboys, indianen en ridders niet meer wat het geweest is, en we kunnen ook niet allemaal astronaut worden.

Mijn droom was om kunstenaar te worden. Ik kon goed tekenen, en ik was bekend met beroemde schilders als Rembrandt en Picasso, ook al was ik nog nooit in een museum geweest.

Mijn ouders waren niet zo ingenomen met mijn keuze. Dat ging ongeveer zo.


‘Wat zei je dat je later wilt worden?’

‘Kunstenaar. Je weet wel, schilderijen. En ik wil verdomd goeie schilderijen maken ook nog.’

‘Hee, hee. Let een beetje op je woorden, jongeman.’

‘Hoe bedoel je? Wat is er mis met schilderijen?’

‘Je weet best wat ik bedoel, slimpie. Vader, kom eens horen wat je zoon later wil worden?’

‘Weet ie wat ie later wil worden? Dat is mooi! En hij zit nog niet eens op school. Wat wordt het, knul? Elektricien zoals je vader?’

‘Nee, pa, ik wil kunstenaar worden. Je weet wel, schilderijen en zo … mooie schilderijen.’

‘O, een kunstenaar. Nou, je tekent mooie paarden, dat moet ik toegeven. Maar weet je, jongen, wij zullen er niet altijd zijn om je te eten te geven.’

‘Wat bedoel je, pa?’

‘Dat er geen droog brood mee te verdienen is. Dat weet iedereen. Kijk maar naar hoe-heet-ie-ook-alweer … Van Gogh. Sneed z’n eigen oor af omdat niemand z’n schilderijen wilde kopen. En terecht. Een kind kan het beter. Vierkante hoofden en ledematen op de verkeerde plaatsen…’

‘Dat is volgens mij Picasso, pa.’

‘Maakt niet uit. Die kunstzinnige types zijn allemaal hetzelfde. Armoedzaaiers en klaplopers, stuk voor stuk. De meesten hebben geen nagel om aan hun kont te krabben. Nee, dan kun je beter een vak leren. Daar heb je de rest van je leven wat aan, geloof me.’

‘Ja, jij zal het wel het beste weten, pa.’

‘Natuurlijk weet je vader het het beste. Hij heeft er hard voor moeten knokken om te komen waar ie nu is. Altijd heeft ie goed voor ons gezorgd, ook in magere tijden. Had geen cent te makken toen ik met ’m trouwde (dat was natuurlijk wel in de oorlog), maar hij ging naar de avondschool en leerde zijn vak verder in de praktijk. En kijk maar wat ie bereikt heeft.’

‘Wat heeft ie dan bereikt, mam?’

‘Een goede baan, dat is wat ie bereikt heeft. En hij verdient goed ook. Heeft zijn eigen brommer om mee naar z’n werk te rijden. Hij heeft het goed gedaan, en het is heus niet altijd makkelijk geweest, dat kan ik je wel vertellen.’

‘Oké … maar kan ik dan kunstenaar worden?’

‘Natuurlijk kan dat. Tekenen is een hartstikke leuke hobby. Kijk maar naar dat mooie portret dat je laatst van tante Lena hebt gemaakt.’

‘Dat was een paard, mam.’

‘Een paard?’

‘Ja, ik hou van paarden.’

‘Hmm. Ja, dat weet ik natuurlijk wel. Maar je zou toch af en toe eens een leuk portret van iemand moeten maken. Dat vinden mensen leuk, weet je.’

‘Ja, dat zal wel. Maar wat heb ik eraan als ik er niets van kan verkopen?’

‘Nou, je moet vooral niet naar mij luisteren. Word dan maar kunstenaar als je dat zo graag wilt. Let maar niet op ons. Wij zijn je ouders maar. Wat weten wij er nou van? Maar zeg later niet dat we je niet gewaarschuwd hebben.

‘Zeg, waarom pak je je schetsboek niet en teken je niet een mooi portret van je moeder?’

‘Een andere keer misschien, mam. Ik heb nu niet zo’n zin in tekenen.’


Dus gaf ik het op. Dat had natuurlijk niet gehoeven, maar ik dacht dat er niets anders op zat. Hé, ik was nog een kind, en ik deed wat me gezegd werd. Maar het liet een leegte achter die ik nooit met iets anders heb gevuld. Ik deed het niet zo goed op school en ging op mijn vijftiende aan het werk als leerling drukker en chemigraaf.

Ik heb er geen spijt van. Wat gedaan is, is gedaan. Maar het is nooit te laat om opnieuw te beginnen. Elke dag is een nieuw begin. Hieronder staan een paar tekeningen die ik maakte toen ik tien was. Ze zijn niet slecht voor een tienjarige, maar ik moet toegeven dat ik niet veel ben opgeschoten. Maar zoals we hebben geleerd van Grandma Moses kun je ook op latere leeftijd nog met iets nieuws beginnen.


Lees voor een prachtig verhaal van een jongen die zich niet van zijn roeping laat afbrengen My Name is Asher Lev by Chaim Potok. Deze link is voor de Kindle-editie op de site van Amazon. Ik las het boek als tiener en was er diep van onder de indruk. Als je ook het vervolg wilt lezen…: The Gift of Asher Lev.


Copyright © 28-10-2017 Theo van der Ster

De reacties onder dit blogbericht zijn gesloten. Wil je contact opnemen, dan kan dat op deze pagina.

Tekenen als Betty Edwards

Veel mensen zouden graag willen kunnen tekenen maar hebben geen idee hoe ze dat moeten aanpakken. Cursussen zijn er genoeg, maar die laten je doorgaans in je eentje aanmodderen met een minimum aan hints. Daar leer je uiteindelijk wel iets van, maar het hele proces is tergend langzaam.

Gelukkig is Betty Edwards er ook nog. Haar methode, die in haar boek uit 1979 beschreven staat, was destijds niets minder dan revolutionair en is dat meer dan veertig jaar later nog steeds. Als je de oefeningen in haar boek volgt, omzeil je je analytische linkerhersenhelft en krijgt je creatieve rechterhersenhelft alle ruimte. Binnen een week zie je de tekeningen van Betty’s leerlingen evolueren van stokfiguren naar prachtige zelfportretten.

Hieronder zie je een voorbeeld:

Wil je meer voorbeelden zien, ga dan naar drawright.com en klik op Previous/Next of zoek op “betty edwards before and after drawings”.

Die voorbeelden werkten inspirerend, en hoewel ik doorgaans geen grote fan ben van oefeningen ging ik er toch mee aan de slag. De resultaten waren zeer veelbelovend, maar nadat ik een derde van het boek had gedaan, greep het leven in en kwam het er niet meer van. Totdat ik in 2004 een advertentie zag voor een cursus in Rotterdam. Ik schreef me meteen in, en een paar weken later zat ik in een klaslokaal met tien andere aankomende kunstenaars.

De cursus werd geleid door Marianne Snoek (woonachtig in België). Hieronder zie je enkele van mijn voor- en na-tekeningen.

De eerste tekening is uit het hoofd getekend; het tweede is een zelfportret. Beide heb ik gedaan op de eerste cursusdag. De tekening van mijn eigen hand was waarschijnlijk op de tweede dag. De volgende twee tekeningen van handen zijn van dag vier, en de volgende drie portretten zijn van dag vijf (dat was de laatste cursusdag). Er is een zelfportret dat een opmerkelijke verbetering laat zien ten opzichte van het portret van de eerste dag, een en profil portret dat ik heb getekend van een van de andere deelnemers, en ten slotte een en profil portret van mij door een van de andere deelnemers.

Wat ik heb geleerd is dat we meestal niet tekenen wat we zien. Als we bijvoorbeeld een oog op papier willen zetten, tekenen we wat we denken hoe een oog eruitziet. Met andere woorden, we tekenen een symbool in plaats van wat we voor ons zien. Betty leert je curves en schaduwen te tekenen in plaats van symbolen. Ze leert je dus te tekenen wat je ziet, en als je dat doet, ga je je ogen anders gebruiken en leer je te kijken als een kunstenaar.

Daar heb je veel profijt van, en niet alleen als je een model voor je hebt maar ook als je uit je hoofd tekent. In het laatste geval heb je er uiteraard nog wel baat bij om meer te leren over hoe kunst werkt.

Zie Amazon voor de twee boeken van Betty Edwards.

Zie ook mijn eerdere blogbericht: Voor iedereen die als kind kunstenaar wilde worden.


Copyright © 30-10-2017 Theo van der Ster

De reacties onder dit blogbericht zijn gesloten. Wil je contact opnemen, dan kan dat op deze pagina.

Magische ballonnen

Ik heb deze fotorealistische montage gemaakt in april 2016. Hoe het idee is ontstaan, ben ik vergeten. Ik had een beeld van het eindresultaat in mijn hoofd en zocht naar foto’s van een muur die ik kon gebruiken.

Ik vond deze foto van een kerkhofmuur in Dunmore, County Galway, Ierland op Wikimedia (link).

De afbeelding zoals gedownload van Wikimedia.

Ik verwijderde de bomen en de grijze lucht en plakte er een blauwe lucht met pluizige wolken in. Daarna maakte ik de tekening van het ballonmeisje in Clip Studio (voorheen Manga Studio).

De verschillende elementen heb ik samengevoegd met Affinity Photo. Het lettertype voor THE WALL OF DREAMS is Chalkduster, en ik heb een displacement filter gebruikt om het te laten lijken alsof de letters en het meisje echt op de muur zijn geschilderd. Ik heb er ook een half doorzichtige en vervaagde structuur overheen geschilderd om het er wat grungy en realistischer uit te laten zien.

De echte ballonnen zijn niet echt. Ik heb een grote png van een blauwe ballon gedownload en heb de kleur op een paar duplicaten veranderd. Verder heb ik nog een schaduw op de muur voor de eerste ballon geschilderd.

Het bord is gemaakt in Affinity Designer. Achteraf gezien is de tekst een beetje oubollig, maar ik kon niets beters bedenken en het ding moet er staan om de compositie in evenwicht te brengen.

En hier is het eindresultaat. Het idee is dat dromen werkelijkheid worden, in dit geval in de vorm van ballonnen.

Het eindresultaat van de fotomontage.

Copyright © 1-11-2017 Theo van der Ster

De reacties onder dit blogbericht zijn gesloten. Wil je contact opnemen, dan kan dat op deze pagina.